Pierwsze bochenki chleba wypiekano 10-11 tyś lat temu, od kilku tysięcy lat podstawowe zasady dotyczące wypieku chleba wcale się nie zmieniły, jak wiadomo chleb powstaje ze zboża. Pierwszym uprawianym zbożem było proso, traktowane jako podstawowy składnik posiłków człowieka. W epoce kamienia żywiono się wywarami ze zboża oraz ludzie żuli placki chlebowe pieczone na kamieniu. Obecnie chleb pełni wiele funkcji w życiu człowieka, w tym funkcji kulturowo-symbolicznych. W połowie XIX wieku Kurpie z „leśnych ludzi” przekształcali się w rolników, którzy na ubogich ziemiach, zwanych przez nich samych „psiachami” zajmowali się m.in. hodowlą i uprawą zbóż. Najtrudniejszym okresem na wsi kurpiowskiej był przednówek. Był to czas przed zebraniem nowych plonów i występowało wówczas wiele braków. Chleb kurpiowski wyrabiany był kiedyś w dzieży tzn. dużej podłużnej misie wykonanej z pnia dębu. Puszczacy darzą go ogromnym szacunkiem, przed ukrojeniem pierwszej kromki kreślono na nim znak krzyża. Do dzisiaj przetrwało przekonanie, że chleba nie wolno wyrzucać, a jeśli jego kawałek spadnie ze stołu należy go podnieść i ucałować. Dużą popularnością cieszą się chleby kurpiowskie, które wypiekane są według tradycyjnych receptur bez dodatków konserwantów i polepszaczy. Chleby kurpiowskie formuje się w bochenki, które kładzie się na liściach chrzanu, kapusty lub tataraku. Przed włożeniem do pieca rysuje się na nich znak krzyża. Produkty stosowane do wypieku są najwyższej jakości: mąka żytnia, czasem z dodatkiem pszennej, wprost z młyna i świeże mleko prosto od krowy, dzięki któremu chleb dłużej utrzymuje świeżość. 

Fafernuchy stały się już znakiem rozpoznawczym kuchni kurpiowskiej, bo też nigdzie indziej podobnego wypieku nie ma. Przygotowuje się je często jako poczęstunek na różnego rodzaju imprezy, jak targi czy wystawy. Najlepsze są te domowe wypiekane u gospodyni kurpiowskiej, ostatnio pieką je także kurpiowskie piekarnie. To ciastka z marchewką, ziołami i pieprzem. Nazwa tych regionalnych wypieków pochodzi najprawdopodobniej od niemieckiego słowa „Pfefferkuchen”, oznaczającego ciasto pieprzowe popularne w średniowieczu w Europie Zachodniej. Tradycyjnie fafernuchy wypiekane były na Kurpiach oraz na Mazurach przed świętem Trzech Króli. Uformowane w kształcie kulek, prostokątów lub rombów ciasteczka wyrabiano z dodatkiem miodu, pieprzu, marchwi i tartego pasternaku. Czasami po upieczeniu maczano je w miodzie. Zwyczajowo obdarowywano nimi kolędników, a przede wszystkim dzieci oraz gości, którzy zawitali ze świąteczną wizytą. Na Kurpiowszczyźnie fafernuchów używano także w popularnej grze "cetno i licho". Uczestniczyły w niej dwie osoby. Jedna z nich chowała w zaciśniętej dłoni garść ciastek, a druga miała zgadnąć, czy jest ich liczba parzysta (cetno) czy nieparzysta (licho). Jeżeli zgadujący powiedział cetno, a w dłoni znajdowała się liczba nieparzysta, wówczas fafernuchy zabierał przeciwnik. W przypadku właściwej odpowiedzi dostawał je zgadujący. Zabawa ta mogła mieć również charakter wróżebny. Korzystny, czyli parzysty wynik, mógł być jednocześnie zapowiedzią rychłego ślubu, nieparzysta liczba wróżyła pozostanie w panieńskim lub kawalerskim stanie przez najbliższy rok. 

Piwo kozicowe jest regionalny napojem wytwarzany przez Kurpiów zamieszkujących tereny Puszczy Kurpiowskiej. W odróżnieniu od innych gatunków piwa do produkcji zamiast słodu ze zbóż używa się miodu, cukru oraz szyszkojagód jałowca pospolitego. Niektórzy twierdzą, że nazwa piwa wzięła się od koni, zwanych kozicami, które były poganiane za pomocą biczów skręconych z młodych jałowcowych pędów. Kurpie traktowali piwo kozicowe również jako napój obrzędowy. Wyrabiano je m.in. na wesela, chrzciny i pogrzeby. Wierzono też, że jest to napój korzystnie wpływający na zdrowie. Kurpiowski napój trafił także do ludowych pieśni. Piwo jałowcowe było dawniej popularne nie tylko na Kurpiach. Napój ten wytwarzano w XIX wieku także na Kaszubach, a do czasów II wojny światowej na Podlasiu. Piwo jałowcowe znane było także na Warmii jako lenkwar lub piwo kadykowe. Lekko sfermentowany wywar z nasion jałowca jest to typowy kurpiowski napój niskoalkoholowy. Piwo kozicowe podaje w dobę po nastawieniu, przez co ma bardzo niską zawartość alkoholu. Podobno mogą go pić nawet dzieci