PALMY

Misternie przygotowanymi bukietami można również określić wielkanocne palmy. Tradycja ich wykonywania sięga zwyczaju chrześcijańskiego praktykowanego w ostatnią niedzielę przed Wielkanocą. Na pamiątkę wjazdu Jezusa do Jerozolimy Kurpie wykonują kwietne palmy z którymi podążają na mszę świętą. Sięgające od jednego metra do kilku (obecnie nawet do kilkunastu) skonstruowane są na bazie kija lub ociosanej choinki. Kiedyś dominowała na nich roślinność leśna: bukszpan, borowina, cis, jałowiec, tuja. Dziś florę przeważają kwiaty z bibuły. Czub palmy powinien być rozwidlony i przystrojony w długie wstęgi furkoczące na wietrze. Kreatywność miejscowych artystów można podziwiać podczas słynnego konkursu organizowanego od czterdziestu lat w miejscowości Łyse. Cykliczność wydarzenia i niezwykła frekwencja uczestników (przygotowujących ponad dwieście prac), sprawiły iż wielkanocna procesja z palmami stała się jednym z najważniejszych uroczystości w regionie. Wiedzą o tym turyści, którzy co roku tłumnie odwiedzają kurpiowskie miejscowości. Choć współczesne wyroby z bibuły znacznie różnią się od tych sprzed stu lat, to zwyczaj ich przygotowywania pozostał niezmienny. Najpiękniejsze palmy przez kolejny rok zdobią prezbiteria lokalnych kościołów. Niektóre z nich posłużą za popiół w następną Środę Popielcową. Te mniejsze zabierane są do domów. Dawniej wierzono, że wyświęcone nabierały nowych właściwości: zatknięte za święty obraz, przechowywane do następnego roku miały chronić domostwa od nieszczęść, chorób i piorunów.