Pisanki

Pisanie woskiem– metoda ta polega na pokryciu skorupki wzorami namalowanymi za pomocą pisaka (patyczka z zatkniętą weń szpilką), zanurzonego w płynnym wosku. Zaznaczone w ten sposób przecinki, kropki, linie tworzą nieskomplikowane kompozycje geometryczne i figuralne. Pisankę z zaznaczonym woskiem wzorem zanurza się w barwniku, na skutek czego tło przybiera barwę roztworu, natomiast rysunek (po usunięciu wosku) pozostaje biały. Najpopularniejsze wzory to stylizowane kwiaty, liście, wachlarze i kurze łapki.

Skrobanie – metoda ta polega na zaznaczaniu motywów zdobniczych metodą rytowniczą. Na barwionej skorupce za pomocą ostrego narzędzia (nożyka, rylca, szpilki) nanoszone są kompozycje wzorów roślinnych i geometrycznych. Technika skrobania wymaga nie tylko cierpliwości i wytrwałości, ale przede wszystkim precyzji i wyjątkowych umiejętności manualnych. 

Współczesne pisanki kurpiowskie coraz częściej zyskują kolor dzięki fabrycznym barwnikom. Jednak pomimo pojawiających się w sklepach, łatwych w zastosowaniu, naklejanek pisanie woskiem i skrobanie nadal „nie wyszło z mody”. Wielkanocne dzieła sztuki można podziwiać na warsztatach etnograficznych, kiermaszach, salach muzealnych i świątecznych stołach. Warto podkreślić, iż pisanki pełniły funkcje prezentów dla chrześniaków i darzonych względami kawalerów. Poświęcone jaja, zyskawszy nowe właściwości, wykorzystywano podczas zabiegów magicznych. Wierzono, iż pokruszone skorupki rozsypane wokół domu ustrzegą gospodarstwo i chałupę od wszelkiego robactwa. Natomiast zmieszane z uprawną ziemią przyniosą urodzaj.